Toelichting

Dit is mij duidelijk geworden tijdens de Folklandoorlog, maar ik heb het pas opgeschreven tijdens de derde Golfoorlog (2003).

Om het voorbeeld van de Golfoorlog te nemen: de uiterlijke breuklijn loopt tussen Bush en Sadam.
De echte breuklijn loopt tussen mensen die hun frustraties toch ergens kwijt moeten zoals Bush en Sadam, en geestelijk gezonde mensen, die zich afvragen "moet dit allemaal?".

De uiterlijke breuklijn, ook bij ruzies, loopt tussen ego's onderling, terwijl de echte breuklijn loopt tussen de ego's enerzijds, en het diepere wezen (van diezelfde mensen) anderzijds. Wanneer wordt een ruzie bijgelegd? Wanneer het gezond verstand begint te werken, of anders gezegd: wanneer we bij ons eigen wezen komen, en ons egoïsme verlaten. De echte breuklijn loopt dwars door onze eigen persoon heen, en wel tussen ons lagere wezen (het ego) en ons hogere wezen (het zelf).

Ook bij religie loopt de breuklijn niet (meer) tussen bijvoorbeeld het Boeddhisme en het Katholicisme, maar tussen mensen die op zoek zijn naar zijn, zin en zingeving of m.a.w. op zoek zijn naar zichzelf enerzijds, en mensen die aan zichzelf zijn geen boodschap hebben en zich laten meesleuren door de golfslagen van de wereld anderzijds. Of anders gezegd: ook hier loopt de echte breuklijn dwars door de personen heen. Wij hebben allemaal (diepe, religieuze) zingeving, en allemaal oppervlakkigheid in ons. Welke kant van de (echte) breuklijn kiezen we?