Op de markt gooien

Nieuw, nieuw, nieuw!!!
De reclame schreeuwt het van de daken,
de industrie heeft weer eens 
een niéuw product gemaakt.

Zij hebben een kind gebaard.
Maar het kind
blijkt geen kind,
maar een gedrocht te zijn.

Uiteraard is het een gedrocht
want het is niet uit liefde geboren,
maar uit eigenbelang.

Een Kind
is een emanatie van ons Zelf,
een gedrocht is iets vanuit ons ego
dat buiten ons zelf staat,
waar we geen innerlijke band mee hebben.

Gedrochten willen we kwijt,
we willen ze weggooien,
maar niet zonder winst.
Daarom gooien we ze niet weg,
maar gooien we ze
op de markt.

Weggooien.
Het materialisme
vereert de materie niet,
het verwerpt ze.

Hoe kan men materiële gedrochten kwijtraken
en er nog geld voor vragen ook?
Door ze -via reclame-
te omkleden met waarden 
die ze nauwelijks of niet in zich hebben,
maar die er als valse sierraden 
aan toegevoegd worden.

Nieuw betekent ook vaak
het dumpen van het vorige product.
De consumptiemaatschappij als dumpingmaatschappij.
Dumpen:
we snijden van ons af
wat eigenlijk nooit van ons geweest is.

In de allereerste les van economie
leren we "economie dient … enz.". 
De huidige "economie",
wat gewoon een karikatuur is van wat economie zou moeten zijn,
is allerminst dienstbaar. 
De huidige economie dient de Mens helemaal niet,
ze bevredigt alleen 
het individuele en collectieve egoïsme.

De warme bakker 
bakte brood,
en had nog liefde voor zijn job.
De industriële bakker
bakt allen nog winst.

De warme bakker
verkocht brood.
Giganten zoals Coca-Cola
verkopen dubbelzinnigheid.
Via reclame kleven zij op hun producten emoties.
Voor Coca-Cola is dit anno mei 2004 
samenhorigheid en lol (fun).
In werkelijkheid verkopen ze
suikerwater. 
Geraffineerde suiker dat goed is
voor minstens een 10-tal ernstige ziektes.

De kloof tussen het eigenlijke product
en het opgekleefde imago van het product
is enorm groot
(en dit niet alleen voor Coca-Cola).

Door de band met het product,
de materie, 
kwijt te raken
en door voortdurend te dumpen
ontstaat een leegte.
De mens vervreemdt
van zichzelf ,
van zijn eigen natuur
en van zijn natuurlijke omgeving.

De ganse consumptiemaatschappij
is hier trouwens op gericht.
Ze kan maar gesmeerd lopen
wanneer de mens 
als dwaze consument meeloopt.
Vandaar de enorme bedragen
die aan indoctrinatie en vervreemding besteed worden
(via reclame, spotjes, enz.).
Spotjes spotten met de Mens,
maar de kleine mens beseft het niet.

De leegte die dit meebrengt
werd als maar groter en gapender
en is dan ook uiteindelijk ingestort.
11 september 2001
was de dag van de grote ineenstorting.

Enkele duizenden jaren 
na de torens van Babylon
stortten de torens van het Wereld-Handels-Centrum,
dé pronkstukken van economische macht
en collectief egoïsme,
zéér letterlijk in elkaar.

Sommige mensen zeiden impulsief
"de wereld zal nog eens ontploffen".
De wereld zal niet exploderen,
ze implodeert.

11 september.
De eens zo machtige torens,
stortten in.
De rijke hoer  verloor haar aantrekkingskracht
en haar sierraden.

Direct daarna kwam een keerpunt,
onopvallend weliswaar
maar zeer betekenisvol.
Direct na de ineenstortingen
viel het ganse economische leven,
inclusief de beurs, 
stil.
De dolgedraaide machine
stokte.
Maar dit kleine keerpunt was nog niet voldoende,
de eerste zwaluw maakt de lente nog niet. 

President Bush,
werd "uitvinder" van de preventieve oorlog.
Anno 2004 ziet ook hij met lede ogen
hoe het gedroomde Amerikaanse 100-jarige rijk,
geen rijk
maar armoede en ellende is,
en dit in het tweestromenland,
het land van Tigris en Eufraat.

De twee stromen zijn al lang vergeten,
maar het eigenbelang, de olie, niet.

Olie
is slecht cement
om Irak en de VS
samen te houden.

Olie kleurt zwart,
de kleur van de dood.

Het 100-jarige rijk kleurt zwart. 
De oorlog in Irak 
begon met precisiebombardementen,
en mondde uit in mensonterende schandalen.
Het werd steeds duidelijker
dat het gebaarde kind,
de preventieve oorlog,
een gedrocht was.

De Verenigde Staten 100 jaar aan de macht?
Macht kan misbruikt worden,
en wordt meteen ook een gedrocht.
Ook macht explodeert niet,
het implodeert,
net zoals de torens van het Wereld-Handels-Centrum
in elkaar zakten.

De 21ste eeuw is gestart met implosie.
Hoe is het zo ver gekomen?
Na de vervreemding door o.a. de kolonisatie,
en de eruit voortgevloeide westers gedomineerde wereldhandel,
zeg maar neokolonisatie,
lijkt mij implosie de enige oplossing 
voor de vergaand scheefgetrokken wereld.
Ook het Romeinse Rijk, het Ancien Régime en de Sovjet-Unie, 
om er maar enkele te noemen,
zijn van binnenuit in elkaar gezakt.

Hoe ver de implosie zal gaan is nog de vraag.
Of ongeveer dezelfde vraag anders gesteld:
welke periode(s) sluiten we af?
Jezus zei: "na drie dagen zal ik deze tempel terug opbouwen".
Ons eigen lichaam als tempel? 
Het lijkt bijna taal toen de dieren nog spraken.
Wij waren zowat compleet vervreemd van ons lichaam,
en als reactie daartegen zijn we het als lustobject gaan beschouwen.

Ons lichaam als tempel? 
In de voorbije 2000 jaar hebben we er weinig van gehoord.
Het wordt tijd voor,
om een Latijns woord te gebruiken: re-ligare,
wat betekent re: opnieuw, en ligare: verbinden. 
We zijn dringend aan het opnieuw verbinden
van onze geest  en ons lichaam toe.
Het Nederlandse woord voor re-ligare is religie. 

Religie werd echter min of meer gelijk gesteld met godsdienst,
en godsdienst werd geassocieerd met geest.
En van de geest ging men ervan uit 
dat ze bedreigd werd door ons lichaam.
Onze tempel hoeft in aanzien
niet meer in te storten,
dat is hij al 2000 jaar.
Tijd om uit de as te verrijzen.

De gespletenheid tussen geest en materie 
is nog versterkt in de 17de eeuw
met o.a. Newton en Descartes. 
Deze periode loopt af, tijd voor re-ligare.

Geestelijk en spiritueel gezien
is de mens er vrij sterk op vooruit gegaan,
ook al lijkt het vaak niet zo.
Stilaan halen we op spiritueel niveau
terug het peil van de "primitieve" volkeren.
Wanneer we opnieuw verbinden,
voornamelijk geest en lichaam,
dan kunnen we als mensheid 
nog een grote sprong vooruit maken.

Voor mij is het duidelijk 
dat deze trend zich doorzet.
"De 21ste eeuw zal spiritueel zijn,
of zal niet zijn." 

Wanneer ons spiritueel inzicht toeneemt,
is er hoop dat ons ego 
ondergeschikt wordt aan de Mens in zijn geheel.

Wanneer de markt
terug dient,
dienstbaar is,
als ontmoetingsplaats,
en de bank
terug dient om op te zitten,
dan is het keerpunt bereikt.
Dan gooien we niets meer zomaar weg,
we respecteren de materie.

Via voeling met de materie
die we zelf ook zijn,
onze eigen tempel,
vergroten we de voeling
met onze geestelijke component,
ons Zelf.

Wanneer we terug voeling hebben 
met wie of wat we zijn
kunnen we terug creatief zijn. 
Wat we creëren
maakt deel uit 
van wat we Zijn.
Wanneer we dit inzien,
creëren we geen gedrochten meer,
maar emanaties,
 "kinderen", kinderen van ons Zelf.

Uiteraard gooien we onze kinderen niet weg.
We geven ze de nodige liefde,
en laten ze groeien,
tot ze hun eigen gang gaan.

En ondertussen gaan wij verder.
Jezus zei:
"Wees voorbijgangers".