Er hangt iets in de lucht (anno 2003)

Er hangt inderdaad "iets in de lucht", en niet alleen lucht.
Lucht is het meest ijle van de 4 basiselementen (vuur, water, aarde en lucht). Of zijn er 5, zoals de Chinezen het zien? De vorige 4 plus ether.

Ether lijkt mij een overgang te zijn tussen "zo boven" en "zo beneden". Lijkt, ik ga er niet op in. Wel op "zo boven, zo beneden". Als lucht, die tot beneden -tot het materiële- behoort, al zo ijl is, hoe moet het dan zijn met zijn equivalent boven, in het niet-materiële?
Wat zou "in de lucht" boven kunnen hangen? Ik ben geneigd om te zeggen: "vraag het aan Michaël, Hij kan het weten". Volgens Emil Bock *, en wellicht nog anderen en andere antroposofen *, bestaan er grote perioden "van evenveel jaren als er dagen in een jaar zijn" waarbij in iedere periode een andere aartsengel "het bestuur" overneemt, dit in een cyclus van 7 (12 ?) aartsengelen.

De vorige bestuurder was Gabriël met als "er hangt in de lucht" het verbergen van het Licht, de mens werd op zichzelf geworpen, weg van het naar boven gerichte, wat in een vorige periode -tijdens de Middeleeuwen- algemeen gangbaar was.
Op zichzelf geworpen bracht vooral de opkomst en bloei van wetenschappen en toegepaste wetenschappen (techniek en technologie) met zich mee. Na opkomst en bloei komt verval, concreet: het verdrinken in het materiële.
Het verbergen van het Licht, betekent duisternis. Dit doet me denken aan de embryonale fase van leven. Of het nu een mens, dier of plant is, leven komt tot stand in volstrekte duisternis. Pas later komt het in het licht, een overgang die wij "geboorte" noemen.

Zo komt ook "de boorling" die tijdens de Gabriël-periode verwacht werd tot het Licht, het Licht van Michaël, want Michaël staat voor de Zon (en -hieraan gekoppeld- de Christos), terwijl Gabriël voor de Maan staat, en Michaël ondertussen "het bestuur" van Gabriël heeft overgenomen.
Boorling, wie of wat ben je? Ik ben ook zeer geïnteresseerd, maar moet u het antwoord schuldig blijven.
Zo boven, zo beneden. Beneden stelt iedere (toekomstige) moeder dezelfde vraag : (toekomstige) boorling, wie ben je? Zij weet het antwoord niet.

Een ander aspect : in een eindige -materiële- wereld, sluit ontstaan van nieuw (materieel) leven ook sterven in zich. Het oude moet sterven opdat er nieuw leven zou kunnen zijn. En dat gebeurt ook. Een voorbeeld: tot het oude behoort een ontaarde egoïstische wereldhandel, waardoor duizenden mensen per dag sterven als rechtstreeks of onrechtstreeks gevolg van deze misgroeide wereldhandel. Zo kan het niet verder. Het oude moet afsterven opdat iets nieuws, "de boorling" waarvan we alleen weten dat hij-zij-het de toekomst in zich draagt, zou kunnen opgroeien. Wel, op 11 september (2001) is "het oude", de misgroeide wereldhandel, "een beetje gestorven", zijn pronkstukken -met name zijn torens- zijn letterlijk -zeg maar zeer letterlijk- in elkaar gezakt.
Wie dacht dat het oude zou ontploffen (exploderen), die heeft het mis. De torens zijn geïmplodeerd, net zoals destijds het Romeinse Rijk niet uiteen gespat is, maar -via decadentie- in elkaar gezakt is.

Moeten we nu treuren opdat het oude sterft? Moeten? Niets moet. Treuren?

Niemand treurt om een ander,
we treuren alleen om wat in ons eigen ego afsterft.

Moeten we treuren om wat "in de lucht hangt"? Of treuren we om het stervensproces "dat in de lucht hangt", en zien we doorheen onze tranen niet de nieuwe geboorte die ook "in de lucht hangt"?