De val van het establishment

Verstarring

Establishment, ook wel gevestigde orde genoemd, is macht die zich gesetteld, vastgezet, heeft. Het is macht omwille van de macht geworden. Hoe meer macht, hoe meer zekerheid, aldus het ego. Zekerheid is wel verbonden met de dood, maar deze wijsheid is nauwelijks bekend en zeker niet bij Koning Ego.

Iedere cyclus kent een verloop van: groei, bloei, verval, stilte (winter). Groei is pril en vaak onhandig, bloei is gestroomlijnd en dynamisch, maar daarna treedt er verstarring op. Het is in deze fase dat establishment zich situeert. Nemen we als voorbeeld de olie-industrie: deze kwam traag op gang. Daarna volle bloei. Daarna verstarring: de olie had al lang vervangen moeten zijn door alternatieven. Deze alternatieven zijn er hoogst waarschijnlijk al tientallen jaren. Wat gebeurde er? De olie-industrie wou, koste wat het wil, hun macht behouden. Hoe? Ze kochten alle alternatieven op, of gebruikten andere - nog minder geoorloofde - trucen. Dit is een voorbeeld - uit de economie - van hoe verstarring werkt en hoe ver het kan gaan. Alles is opgebouwd, maar dreigt verloren te gaan. Men grijpt vast aan wat er nog is.

In deze tijd wankelt het establishment. Er is groot wantrouwen tegenover gevestigde orde. De reden hiervoor heeft zeker te maken met onze egoïstische, versplinterde samenleving. Egoïsme heeft de zuiverheid van macht aangetast ook bij de machthebbers. Hierdoor zijn zij vrij onbetrouwbaar geworden.
Het wantrouwen tegenover het establishment is al lang sluimerend. Vooral met de Amerikaanse presidentsverkiezingen kwam het - vrij fors zelfs - aan de oppervlakte.

Angst

De kern is angst. Waarom angst? In de fase van verval ziet men met lede ogen aan dat het zo niet meer verder kan, en men ziet ook geen alternatief. Een alternatief is er ook niet, nog niet, dit moet in een nieuwe cyclus nog opgebouwd worden. Kan dit? Nee, dit kan niet, want in de ogen van de Westerse mens bestaan er geen cycli, alles gaat rechtlijnig door. (1) Conclusie: het kan niet verder zoals het nu is en er is geen alternatief. Vandaar grote angst.
Er is een probleem waar geen oplossing voor bestaat! Dan zijn er twee mogelijkheden: ofwel in angst gaan, ofwel diep in zichzelf kijken. Wie in angst gaat wordt overgenomen door de eigen angst en is er slaaf van. Naar buiten uit vertaalt zich dit o.a. in veel uiterlijk vertoon.
De andere mogelijkheid is diep in zichzelf kijken (2). Er is wel een oplossing, met name afstappen van "we moeten verder gaan zoals we nu al zo lang bezig zijn". Dit veronderstelt meegaan in een nieuwe cyclus.

Clinton versus Trump

Dit artikel gaat voornamelijk over politiek, maar establishment bestaat ook op tal van andere domeinen.
De kern van wat momenteel aan de gang is, is dat - ten gevolge van angst voor een onzekere toekomst - het gevestigde systeem doel op zich geworden is. De politici willen in de eerste plaats herkozen worden, dit is hun doel geworden, terwijl hun oorspronkelijke doelstellingen - het inhoudelijke, hun politiek programma - hieraan ondergeschikt geworden is. Wat er heeft plaatsgevonden is dat doel en middel omgedraaid zijn. Alle structuren zijn er. Ze werden - in een tijd van groei en bloei - opgebouwd om hun politiek programma te verwezenlijken. Er kwam verstarring, waarbij het winnen van de verkiezingen doel op zich werd. Het oorspronkelijke doel werd tweederangs.
Van het nieuwe doel, met name herkozen worden en de structuren op zich in stand houden, gaat nauwelijks kracht uit. Bij de politici is dit nieuwe doel: via hun politiek apparaat de volgende verkiezingen winnnen. Om wat te doen? Om de verkiezingen te winnen! De verkiezingen winnen is doel op zich geworden. Wie heeft hier echter een boodschap aan? Wie gaat hierin mee? Het gevolg is dat ze hun nieuwe hoofddoel - de verkiezingen winnen - niet halen. Wie zich vastklampt aan establishment verliest.

We staan even stil bij de Amerikaanse verkiezingen van 2016. Hillary Clinton behoorde tot het establishment. Zij, alsook haar partij, de Democraten, wilde deze gevestigde orde bewaren. Dit dreigde fout te gaan tijdens de voorverkiezingen. Er was een kandidaat, met name Bernie Sanders *, die flink wat aanhang had, maar die niet tot het establishment behoorde. Hoe heeft de gevestigde orde binnen de Democraten hierop gereageerd? De top van de partij heeft de voorverkiezingen vervalst, dit ten voordele van het establishment rond Hillary Clinton en ten nadele van Bernie Sanders.

Tussendoor: hier is wettelijk niets mis mee, voorverkiezingen zijn niet verplicht, het is een interne aangelegenheid binnen de partij.

Door het ingrijpen van het establishment van de partijtop heeft Clinton de voorverkiezingen gewonnen, zoniet had ze het wellicht niet gehaald. Clinton werd de kandidaat van de Democraten. Door de publieke opinie werd zij aanzien als iemand van het establishment, wat ook zo was. Daar kwam nog het gebrek aan uitstraling bovenop. Zoals reeds aangehaald: dit is normaal, van iemand die als hoofddoel heeft zichzelf in stand te houden gaat nauwelijks kracht uit. Het vervolg kennen we: niet Bernie Sanders, maar Hillary Clinton was de kandidaat voor de Democraten. Een kandidaat met weinig uitstraling. Dan maar kiezen voor de tegenkandidaat? Trump??? Voor velen werd het kiezen tussen de pest en de cholera.

Op 8 november waren er de presidentsverkiezingen. Zowat iedereen ging ervan uit dat Hillary Clinton gewonnen had. De dag nadien, 9 november, eleven nine, werd snel duidelijk dat Trump het gehaald had. Niet de gevestigde macht, maar de populist-miljardair won.
"Eleven nine" (3) kent veel facetten. Een belangrijk aspect is de val van het establishment.

Diepere lagen

Er is iets veranderd bij de publieke opinie. Vroeger koos men wel voor de gevestigde orde, soms tegen beter weten in. Die tijd is voorbij.

De diepere laag hieronder is de verschuiving van verticale naar horizontale structuren (4). Establishment is duidelijk een verticale, hiërarchische, structuur en die doet het niet meer.
De huidige verbindingen gaan vooral via het hart, en veel minder via het hoofd (het denken). Het hoofd kiest voor zekerheid en hierbij hoort gevestigde orde. Een hart dat zuiver is kiest voor waarheid en echtheid. Een hart dat troebel is - vooral door allerlei emoties - kiest impulsief.

Het is hierop dat populisten inspelen. Doordat ze zelf impulsief zijn oefenen ze een grote aantrekkingskracht uit op impulsieve kiezers.
Voor wie kiest voor het hart maar niet voor populisten ontstaat er een derde weg, de nieuwe partijen die overal opkomen.

Wanneer het denken en het hart op één lijn komen is er harmonie. Is dit niet zo, dan zijn er altijd spanningen en wordt er karma * opgebouwd.
We hebben eeuwen lang "in het hoofd" geleefd. Het nieuwe - leven vanuit het hart - moet nog zijn weg vinden. Momenteel zijn beiden stromingen - leven vanuit het hoofd en leven vanuit het hart - wel erg ver uit elkaar. Dit leidt tot een tweedeling van de samenleving (5).

Andere domeinen

Establishment is er in alle domeinen. Hieronder enkele voorbeelden, waarbij tevens gepoogd wordt om aan te duiden wat de kern van gevestigde orde precies is.

Cultureel

Is een schilderij mooi? Een heel belangrijke factor bij het oordelen is de naambekendheid van de kunstenaar. Ook dit is een vorm van establishment.

Wijn proeven

Een voorbeeld over wijn proeven. We hebben een zeer goede en een mindere wijn. De flessen worden verwisseld. De meeste ervaren wijnproevers lopen erin, terwijl niet ervaren mensen wel kiezen voor de beste wijn.
Ook dit is een vorm van establishment. Het gevestigde merk, afgaande op de fles, haalt het. De inhoud is niet meer belangrijk.

De paus

De katholieke kerk was een bastion van gevestigde orde. Dit is nog zo, maar de huidige paus - Franciscus - doet wat hij kan, o.a. door de Romeinse Curie * aan te pakken. We zien wel wat het wordt. Dit is een voorbeeld van hoe establishment van binnenuit kan aangepakt worden. Het is eerder zeldzaam, maar het kan.

Politiek

Een wetsontwerp wordt heel vaak goed bevonden wanneer het komt van iemand van de eigen partij, of eventueel van een coalitiepartner. Komt het van een tegenpartij, dan is de kans groot dat het slecht bevonden wordt, soms zelfs zonder het volledig te lezen.
Ook dit is establishment. Ongeveer iedere politieke partij doet hieraan mee, met uitzondering van de Groenen.
Een gevolg, o.a. hiervan, is dat de meeste mensen dergelijke politiek naar waarde schatten, lage waarde dan.

Willen politici ernstig genomen worden dan moeten ze gewoon ernstig hun werk doen, zo eenvoudig is het. Geen politieke spelletjes, niet bezig zijn met de volgende verkiezingen, gewoon dossier per dossier bekijken, beoordelen en verbeteringen aanbrengen. Waarom gebeurt dit veel te weinig? Omwille van Koning Ego. Het ego is slim en dwaas *. Dit dwaze vertaalt zich o.a. in kortzichtigheid; alleen kijken naar de volgende verkiezing.
De kern van establishment is het ego en angst.

Een breder geheel

We plaatsen verstarring even in een breder geheel. Een cyclus bestaat uit: groei, bloei, verval (en stilte, winter). Het is in de fase van verval dat het ego, dat steeds “beter” wil, merkt dat het de verkeerde kant uitgaat. Voor het ego is "de goede kant" altijd maar meer *, rechtlijnig verder groeien.
Er wordt tegen de eigen grenzen gebotst. Het ego wordt angstig, mogelijks zelfs paniekerig. Het neemt het roer - de besturing van de mens - volledig over. De mens wordt zijn angst. Het ego grijpt hierbij zoveel mogelijk vast aan wat er nog is.
De kern van dit proces is dat het ego dwaas is, slim en dwaas *. Een wijs iemand weet dat een cyclus zijn eigen wetten kent. Het denken daarentegen kent geen cycli, het kent alleen zwart-wit, dualiteit. Het merkt achteruitgang, wat kortzichtig bekeken ook zo is, het panikeert en het grijpt in. De wijze kent de plaats van het ego en van het denken, de dwaas kent alleen het ego en volgt dit dan ook. De wijze kent ook de betekenis van cycli, de dwaas kent dit niet.

De dwaas kan kiezen om wijs te worden. Er is wel een proces te gaan. Momenteel is er, op onze planeet Aarde, een bewustzijnsverruiming aan de gang. Iedere mens staat voor de individuele keuze: ofwel meegaan met de bewustzijnsverruiming, ofwel de dwaas uithangen, een nog sterkere paardebril aanschaffen, en verder meegaan met de populisten.
Momenteel (januari 2017) zitten we nog in het begin van de tweedeling van de samenleving. Deze evolutie zet zich door: de polarisatie wordt nog groter. Hierbij staat de verstarde mens voortdurend voor de keuze: ofwel de verstarring aanhouden - wat steeds moeilijker zal worden - ofwel meegaan in de bewustzijnsverruiming.

De mens heeft een eigen wil. Hij kan kiezen voor verstarring, ook al wordt dit steeds moeilijker. De tijdsgeest is dat het oude - gebaseeerd op hiërarchie - verdwijnt en het nieuwe in de plaats komt. Het oude zit in de fase van verval, het nieuwe kent nog zijn aanvangsmoeilijkheden.

De val van het establishment
         Verstarring
         Angst
         Clinton versus Trump
         Diepere lagen
         Andere domeinen
                 Cultureel
                 Wijn proeven
                 De paus
                 Politiek
         Een breder geheel