Er is geen uitweg ...
Er is alleen een innerlijke weg ...
De innerlijke weg is de uitweg.
*.
Belangrijk is dat er achter iedere zin halt gehouden wordt.
Iedere zin vormt een fase.
Voor velen onder ons (westerse mensen, die de gewoonte aangeleerd werden alleen geïnteresseerd
te zijn in het eindresultaat) doet dit wat vreemd aan.
Er is geen uitweg, punt.
Wanneer je het verstand - op beter gezegd de wijsheid - hebt om hier halt te houden,
en halt te blijven houden, dan komt er van binnenuit iets van
een innerlijke weg.
Een innerlijke weg. Punt, halt houden.
Ook hier blijven halt houden, en dan komt iets van
er is toch een uitweg.
Eigenlijk is er maar één oplossing, met name wachten. Maar hoe kan je nu wachten
terwijl er - zogezegd - dringend een oplossing nodig is? In deze fase laaien de
energieën zo hoog op, dat dit wel erg moeilijk is, en toch moet het gebeuren.
Het is een toestand waar zowat alles misloopt, wat we ook doen. Dan is het beter
om alleen het strikt noodzakelijke te doen. Meestal hebben we de neiging om dan toch
door te gaan, en dan loopt het fout, en kan het wel eens grondig fout lopen.
Stilstaan en wachten, lang niet eenvoudig. Meister Eckhart * zei:
Geloof me,
moeilijker nog dan de ijver van de overgave,
is het stil en deemoedig wachten,
als je geen houvast hebt voor wat je te doen staat;
geen maatstaaf en geen richting hebt en afwacht
of het zich aan jou kenbaar wil maken
Wachten, hoe moeilijk het ook is. Er is een signaal in ons die dit wachten probeert te verhinderen. Dit kan bijvoorbeeld een - bijna bonkende - stem in ons zijn die zegt 'wachten lost niets op'. Hier gaan we even dieper op in. Dit signaal, bijvoorbeeld deze stem, komt uit het denken. Rationeel lost wachten inderdaad niets op. Het wachten brengt verdieping met zich mee. Verdieping, dieper dan het (vrij enge) rationele. Het rationele - het denken - is het domein van het ego, en het ego wil heer en meester zijn en blijven. Het ego wil de controle niet afstaan en wordt dreigend. Dit is de betekenis van signalen zoals "er is een - bijna bonkende - stem in ons die zegt 'wachten lost niets op' ". Let op, het ego is vindingrijk in het uitsturen van gemaskeerde signalen.
Er is niets mis met het ego op zich, maar het ego is wel bedoeld om instrument te zijn van ons hogere (of diepere) Ik (1). Wanneer we ons ego de vrije loop laten, dan worden wij (ons hogere Ik) slaaf van ons eigen ego; ons ego gaat ons ketenen. Eigen aan het ego dat niet onder controle gehouden wordt, is dat het galoppeert. Het heeft nooit genoeg; een ego-gestuurd mens in nooit tevreden, nooit. Een egoïstisch mens is een gevangene van zijn eigen ego.
En dit ego wil koste wat het wil de controle behouden, het stuurt noodsignalen uit, zoals "een - bijna bonkende - stem in ons die zegt 'wachten lost niets op' ".
Wanneer we inzien dat dergelijke noodsignalen eigenlijk alleen maar reflexen uit ons eigen ego zijn, met de bedoeling de dominantie te behouden, dan kunnen we eraan voorbij gaan. En dan worden we stil. Hierdoor gaan we naar binnen en we wachten. We zijn bij fase 2 aanbeland:
1. Er is geen uitweg ...
2. Er is alleen een innerlijke weg ...
Waarom is het naar binnen gaan, de innerlijke weg, zo belangrijk? Omdat we dan overgaan van uiterlijke kennis, die sowieso beperkt is, tot het domein van ons onbewuste en mogelijks toegang krijgen tot het domein van het collectieve. Het domein van ons onbewuste is vele malen groter dan ons bewuste; dit dient gezegd, want vele mensen weten dit niet. Het domein van het collectieve is werkelijk oneindig; maar dit wil niet zeggen dat alles toegankelijk is.
Hoe dan ook, we zetten een grote stap vooruit door over te schakelen van ons rationeel bewustzijn naar ons onbewuste.
Misschien klinkt dit vertrouwder: er bestaat een volkse uitdrukking "ik ga er eens een nachtje over slapen". Wat doe je dan? Fase 1 "er is geen uitweg" of "ik zie momenteel geen uitweg" aanvaarden, en overgaan op fase 2, de innerlijke weg. Het innerlijke weet altijd een oplossing (2), desnoods worden bergen verzet (3). Er kan echter niets geforceerd worden. Voor wie ervan overtuigd is dat er altijd een oplossing is, is stap 1 veel gemakkelijker. Het grootste probleem ligt hem niet bij fase 2 (een oplossing zoeken voor het probleem), maar bij fase 1. Meestal willen we het en willen we er ook niet eens een nachtje over te slapen. Wat gebeurt er dan? Het probleem blijft hangen in het bewustzijn. Het onbewuste kan niets doen, want het ontvangt niets, het blijft geblokkeerd in het bewuste. En wat gebeurd er? Niets, frustratie.
De sleutel tot succes is loslaten. Het onbewuste weet wel een oplossing, desnoods verzet het
bergen, maar het moet wel de kans krijgen.
Een andere (wat verloren gegane) volkse uitdrukking, die ook als sleutel loslaten heeft, is deze:
Doe u best, en God doet de rest.
Ook het Hogere (God, het Al, of hoe je het ook invult), kan weinig doen als je het probleem niet afgeeft. Mijn mening hieromtrent is dat "Zij hierboven" wel kunnen ingrijpen, als dit echt nodig is. (4) Hiertoe zullen Zij wel toestemming vragen aan je eigen hogere wezen.
Fase 2 heeft een oplossing aangebracht. Dan is het wachten voorbij, en is het nodig om aan te pakken, om van start te gaan en het gewone leven terug op te pakken zonder victorie te kraaien. In I Tjing * - onder nr. 40 "bevrijding" - staat:
We hebben te doen met een tijd, waarin spanningen en verwikkelingen zich beginnen op te lossen. Nu is het zaak, dat men zo spoedig mogelijk tot normale verhoudingen terugkeert ...
Maar één ding is van groot gewicht: men mag in zulke tijden de triomf niet op de spits willen drijven. Men moet vooral niet verder dringen dan het strikt noodzakelijk is en zodra de bevrijding is voltooid, moet men weer tot de gewone levensorde terugkeren ...
Vaak is het niet mogelijk, wanneer we klem zitten, om er via je bewuste uit te geraken. De volksmond zegt het al "er eens een nachtje over slapen". Vooral het probleem loslaten, zodat het onbewuste het kan overnemen. Voor wie gelooft in bidden of in engelen, dit kan zeker helpen, maar het kan ook op andere wijzen. Eens er een oplossing is, is het zaak om terug tot de orde van de dag over te gaan.
In zekere zin is het artikel rond loslaten een vervolg van deze tekst: Loslaten