In en rond Ieper heeft de Eerste Wereldoorlog in alle hevigheid gewoed. Alles lag plat. Ieper, wat oorspronkelijk een middeleeuwse stad was, was niet meer. Van de kaart geveegd, niet met de borstel maar met bombardementen.
Op 11 november 1918 was de oorlog ten einde. De geallieerden hadden de oorlog gewonnen.
Ieper behoorde tot de overwinnaars. Een soort "helden-stad".
Ieper lag plat, de held was dood.
Ik stond eens voor een graf van een anonieme soldaat (in Passendale).
Toen kwam in mij op:
wanneer ik dit ene graf niet begrijp,
dan begrijp ik niks. (1)
Deze ene anonieme soldaat, Passendale, Ieper, de ganse frontstreek, de ganse Eerste Wereldoorlog, ik begreep er niets van, helemaal niets.
Vanochtend vroeg, Pasen 2008, kwam het beeld in mij op
"Ieper is heropgebouwd, gereïncarneerd".
Dit is geen paasverhaal, Ieper is niet herrezen, het is "gereïncarneerd".
Gereïncarneerd: het is, onder andere omstandigheden, en met het verleden als bagage meedragend, opnieuw opgebouwd. De middelleeuwse stad was er opnieuw.
Verrijzen kan slechts wanneer alle karma is uitgewerkt, zo ver zijn we nog niet. Ooit zal Ieper opstaan, maar "tijdens deze incarnatie" is Ieper bezig met haar wonden te likken. Eens zover kan Ieper "verrijzen".