Bedankt Dolle Mina's 

Bedankt Dolle Mina's

Bedankt Dolle Mina's?
"Daar moet je toch gek voor zijn om zo iets te zeggen?"
Daar ben ik het slechts gedeeltelijk mee eens, ik zou het houden bij half gek.
Met half gek bedoel ik in deze context: gek genoeg om je mening te zeggen ondanks je weet dat ongeveer niemand ze kan appreciëren. Half gek en half wijs. Half wijs om de essentie te begrijpen waarover het echt gaat.

Persoonlijk zie ik de Dolle Mina's als "de puberteit * van de vrouwenbeweging". Pubergedrag, inderdaad. Ik zou ook niet applaudisseren voor een vrouw die zich vandaag - anno 2008 - als Dolle Mina gedraagt, niet bepaald iets dat navolging verdiend.
En toch. Toch bedankt. Je kunt namelijk geen stap of stappen overslaan. Als je de puberteit niet wil, dan kan je nooit volwassen worden, of hoogstens volwassen met zware mankementen. Zonder een beweging zoals de Dolle Mina's, de puberteitsfase van de vrouwenbeweging, stonden de vrouwen momenteel nog even ver als 30 jaar geleden.

Reeds geruime tijd werd afstand genomen van de Dolle Mina's. Er is niets mis met afstand nemen van wat een vorige generatie gedaan heeft. Dit doet iedere generatie, zowel persoonlijk als in groepsverband. Na een fase van afstand nemen is het aangeraden om terug te blikken, en dan kan je zien dat het verleden zijn fouten en zijn kleine kantjes had, maar dat het niet allemaal mis was.
Wie nog wat dieper kijkt, kan zien dat het verleden gewoon noodzakelijk was om te staan waar we nu staan. Je kunt echt geen stap of stappen overslaan!
Vandaar: bedankt Dolle Mina's.