De wortel van het antisemitisme

Vooraf:
Ik ben geen deskundige terzake.
Ik heb wel het Evangelie van Issa gelezen, een vrij onbekend evangelie dat een nieuw licht werpt op de verantwoordelijkheid voor de dood van Jezus, de uiteindelijke wortel van het antisemitisme.

Bron: Het evangelie van Issa : de vergeten jaren van Jezus in India en Tibet - vertaling en toelichting: Paul van Oyen.

Dit is een evangelie dat vrij waarschijnlijk historisch correct, of vrij correct is, wat van de Bijbelse evangeliën niet kan gezegd worden.
De Jodenhaat is ontstaan doordat volgens de christenen de Joden verantwoordelijk zijn voor de dood van Jezus, dit terwijl de Romeinse gezant Pontius Pilatus "zijn handen waste in onschuld". Volgens het Evangelie van Issa is het net andersom, wat - mits historische toelichting - wel aannemelijk is.

Een fragment uit het evangelie, hoofdstuk XIII

24. De rechters [Joden] beraadslaagden onderling en zeiden toen tegen Pilatus: 'Wij weigeren deze grote zonde op ons hoofd te laden van de ter doodveroordeling van een onschuldige en tegelijkertijd bandieten vrij te laten. Dat druist geheel tegen de wet in.
25. Handelt u dus naar eigen goeddunken.' Daarop liepen de hogepriesters en de ouderlingen de zaal uit en wasten zij hun handen in een sacrale kom en zeiden: Wij zijn onschuldig aan de dood van deze rechtschapen mens.'

Enkele fragmenten uit de toelichting door Paul G. van Oyen:

Pilatus en de Romeinen
Een geheel nieuwe visie geeft deze tekst op de rol en functie van de Romeinse Landvoogd Pilatus. ...
Deze typering staat in contrast met de figuur die het Nieuwe Testament schetst ... Niet Pilatus waste zijn handen in onschuld maar de Joodse gezagsdragers die uiteindelijk machteloos stonden.

De Romeinse visie op de Joden
Het is overigens niet zo verwonderlijk dat de vier canonieke evangelieteksten Pilatus neerzetten als een noodlottig figuur die verstrikt was geraakt in een onontwarbare kluwen van Joodse manipulatie en bedrog. We mogen immers niet vergeten dat de evangelieteksten pas na de Joodse opstand in het jaar 68 en na de verwoesting van de grote Tempel van Jeruzalem in het jaar 70 in Rome zijn geschreven of gepubliceerd.
De Joodse opstand was voor de Romeinse bezetter een traumatische ervaring. De opstand kon slechts ternauwernood worden neergeslagen, bleef er een smeulend revolutionair vuur branden dat tenslotte voor een laatste keer opvlamde in het jaar 135 onder Simon Bar Kochba. Die opstand werd door de (door de Joden nog steeds gehate) keizer Hadrianus meedogenloos neergeslagen en markeert het begin van de totale diaspora van het Joodse volk tot aan de negentiende eeuw met de opkomst van het Zionisme.

Verontschuldigingen?

Persoonlijk vind ik dat de Rooms-Katholieke-Kerk zich zou mogen verontschuldigingen voor wat er toen gebeurd is, te meer dat de rol van de paus tijdens de Holocaust in het begin van WOII bedenkelijk was.
Minstens is een erkenning nodig van het Evangelie van Issa als een belangrijke bron van het Christendom.
Hoe dan ook, in deze eindtijd komt alle waarheid aan het licht, met of zonder medewerking van de RKK.