Toelichting

Toch zoveel kaderleden en leidinggevenden (o.a. politiek vooraanstaanden) denken dat ze schilderij zijn. Men mag uiteraard niet veralgemenen, maar meestal zijn ze dit niet. Vaak behoren ze tot de ooohh-cultuur (oo !, wat een mooie schilderij).

Hierop wil ik dieper ingaan. Ingaan, in. Zij kijken - als buitenstaander - naar het schilderij, maar stappen er niet in.
Wie als leidinggevende in zijn of haar functie stapt, en deze mensen zijn er zeker, die "behoort tot het schilderij". Een voorbeeld van iemand die - bijna letterlijk - in het schilderij stapt is Antoine de St-Exupéry met "Le petit prince" *.

Gelijkaardig: wie in de natuur stapt, behoort ertoe. Wie er alleen maar naar kijkt is misschien een vrome natuurbewonderaar, maar staat er buiten (1) . Mijn mening is dat wij natuur * zijn, en (nogmaals) onder natuur versta ik zowel fysisch, psychisch als metafysisch.

In (in het schilderij stappen) en zijn horen samen. Net zoals bewonderen en afstand nemen samen horen. Ieder zijn eigen aard: de ene is schilderij, de andere bewondert het.