De inweg

nr. 47

Inhoudstabel   ©

Gezegde

Mei 2007: 
De aarde is rond.

Toegevoegd april 2011: 
De planeet aarde:
in het Oosten is ze rond,
    er is reïncarnatie.
In het Westen is ze nogal altijd plat:
    je sterft, en je valt er af.

Toelichting

De aarde is rond:
spectaculair kan je het niet noemen. Of meer nog: wat komt dit hier doen tussen spreuken en gezegden?
Persoonlijk vind ik het een van de meest diepzinnige uitspraken die ik ken, maar zowat niemand blijkt het te begrijpen.

In dit verband volgende uitspraak van Jezus:

Indien de aarde niet rond was,
dan zou het begin en het einde ook niet samenvallen,
dan zouden extremen niet vlak naast elkaar komen te liggen.
Een frans spreekwoord zegt:

Les extrèmes ce touches.
(Uitersten raken elkaar)

Indien het niet zo was, dan zouden we van de aarde kunnen afvallen, bijvoorbeeld in een psychische put vallen waar we nooit, maar dan ook nooit, meer uit kunnen, en nog zoveel meer.
Gelukkig is de aarde rond.

Eeuwen geleden was er strijd: is de aarde nu plat of rond? Uiteindelijk hebben de wetenschappers het gehaald: de aarde is rond. Of m.a.w. fysisch is de zaak al lang duidelijk, maar metafysisch - de diepere betekenis hiervan - is bij het begin van de 21ste eeuw nog niet doorgedrongen. Metafysisch * is het nog altijd zo dat het Westen zweert bij rechtlijnigheid (altijd maar verder en verder, geen eigen centrum), terwijl het Oosten al altijd de cirkel gevolgd heeft, altijd maar rondjes draaien op zoek naar het eigen centrum. Mij lijkt een combinatie van beiden gewenst, zeker nu West en Oost dichter bij elkaar komen.
Het samengaan van West en Oost is ook het samengaan van de rechtlijnigheid (1, het Westen) en de cirkel (2, het Oosten), wat resulteert in 3, de spiraal, of nog een stap verder 4, de groeiende spiraal.

Tijdens de 21ste eeuw zal het duidelijk worden: de aarde is rond, dit niet alleen fysisch, maar ook metafysisch. Een overgangsverschijnsel in dit verband is dat alle hiërarchische structuren - waar rechtlijnige rationele vertakkingen troef zijn - vallen (1).

In spirituele kringen wordt overgave - het zich geestelijk laten vallen - sterk aangeprezen. Indien het heelal niet rond zou zijn, niet alleen fysisch maar ook metafysisch, dan zou je oneindig diep kunnen vallen, en zou er geen enkele kracht zijn die u opvangt, ook u eigen Zelf niet. Mijn overtuiging is: er zou geen God - noch een uiterlijke, noch een innerlijke - kunnen bestaan indien de wereld plat zou zijn, of die God en de wereld zou er in alle geval compleet anders uitzien dan nu het geval is. De 21ste eeuw brengt ons een nieuwe kosmologie (een nieuwe kijk op het heelal), en het wordt er één waar het uiterlijke en het innerlijke - fysica en metafysica - één zijn. Ofwel is de aarde plat, met gans het wereldbeeld dat eraan vast hangt, ofwel is ze rond, met een grondig ander wereldbeeld dat eraan vast zit. De eerste "christenen" (toen die naam nog niet bestond) wisten dat de aarde in wezen (metafysisch) rond was. Vele eeuwen later kwamen de fysici dit vertellen, maar toen was de katholieke kerk * reeds vergaand hiërarchisch, en moest ofwel de aarde plat zijn, ofwel de hiërarchie vallen (beiden horen niet samen) (2). Men heeft voor een halfslachtige "oplossing" gekozen, met name: de fysische wereld is voor de wetenschappers, en de "diepere" wereld is voor de geestelijken. Dieper ("de diepere wereld") heeft uiteraard zijn betekenis verloren wanneer dit volledig gescheiden komt te staan van de (ondiepere) uiterlijke wereld. Dit was ook meteen het einde van de metafysica: de "diepere" wereld was niet meer een wereld die dieper gaat dan de uiterlijke wereld, maar was een compleet andere wereld geworden. De daaropvolgende eeuwen, tot het einde van de 20ste eeuw, zijn beiden steeds verder uit elkaar gegroeid, de "diepere" wereld is steeds verder ontworteld.
Dat de strijd (omtrent is de aarde al dan niet plat) destijds hevig was, is - vanuit deze context - best te begrijpen. In de 21ste eeuw zal hieromtrent wellicht minder strijd zijn dan in de tijd van Galilei en Kepler, alhoewel de consequentie vergaand is: alle hiërarchieën - of het nu wereldlijke op kerkelijke zijn - zullen vallen. De aarde is fysisch rond, en zolang hieraan niet een consequent wereldbeeld mee verbonden is, is er een probleem. Mijn overtuiging is dat er in de 21ste eeuw flink wat problemen opgelost zullen worden; er is nog werk in de 21ste eeuw.

Nog een ander aspect van "de wereld is rond" is reïncarnatie. Bij de eerste "christenen" (toen da naam nog niet bestond) was reïncarnatie vanzelfsprekend (3). Toen rechtlijnig denken steeds meer toenam was cyclisch denken niet meer aan de orde. Tijdens een concilie werd reïncarnatie dan ook afgeschaft. Nochtans is de zaak duidelijk: ofwel is er reïncarnatie, ofwel is er geen; hier zal een concilie niets aan veranderen.
De kwestie lijkt mij niet te zijn: is er reïncarnatie of is er geen, maar wel: kan de kerk op dit punt terugkomen, en nog op vele andere punten?

We "weten" dat de aarde rond is, maar eigenlijk weten we het helemaal niet. Nu weten in een nieuw daglicht komt te staan *, "verhuist van het hoofd naar het hart", kunnen de consequenties van "de aarde is rond" niet verborgen blijven.

Omtrent deze tekst:

• Gestart: vrij waarschijnlijk mei 2007
• Herwerking: mei 2008
• Toevoeging tweede gezegde met bijhorende kleine aanpassing: april 2011