Een verhaal over de tweedeling van de samenleving:
De geiten van Klemskerke

In Klemskerke was er een biologisch geitenbedrijf. Er waren een aantal dieren ingevoerd uit Groot-Britannië. Tijdens de mond- en klauwzeercrisis in 2001 besliste de minister dat de dieren afgeslacht moesten worden. Ondanks alle protest en gerechtelijke tussenkomsten werden op donderdag 8 maart 2001 de dieren doodgeschoten en naar ’het vernietigingsbedrijf’ Rendac gevoerd. De dag nadien, vrijdag 9 maart, werd bevestigd dat de geiten kerngezond waren. Waren uiteraard, want ondertussen waren ze dood.
Agalev-senator Frans Lozie vatte het nog het best samen: "Kafka in Klemskerke". (1)

De minister was op het ogenblik van de slachting niet in het land. Kort daarna, toen hij terug was, heeft hij met handen en voeten iedereen die maar enigszins met een half oor wilde luisteren proberen uit te leggen dat het afmaken van de dieren absoluut noodzakelijk was, dat er Europese richtlijnen waren waar absoluut niet mocht van afgeweken worden, dat het risico veel te groot was, en weet ik veel.
Mijn diepe overtuiging hieromtrent is de volgende: Goliath (2) - of de minister hier in de rol van de verdediger van de economisch wankelende maatschappij - weet diep innerlijk dat hij ongelijk heeft. Waarom werd anders iedereen op grote afstand gehouden? En eigenlijk -in wezen- probeert de minister niet de ander te overtuigen, maar zijn eigen Zelf. Het ego weet dat er een veel groter innerlijke Zelf is, maar probeert te doen alsof het er niet is. De innerlijke mens weet en beseft dat alle argumentatie flauwekul is. Het is mijn diepe overtuiging dat de minister niet aan het argumenteren was tegenover zijn uiterlijke tegenstanders, maar eigenlijk tegen zijn eigen innerlijke dat zegt "dit is verkeerd"; maar dat zag hij niet, daar was hij zichzelf niet van bewust. Onwetendheid noemt men dit. Dit is de kern van de tweesplitsing van de samenleving, die nu echt een stap gezet heeft; enerzijds het innerlijke deel dat wéét, en anderzijds de uiterlijke woordenvloed van argumenten –de schijn– die geen steek houdt.
De uiterlijke wonden die in de uiterlijke maatschappij bij ’de Davidsen’ geslagen zijn (concreet de afslachting van de geiten) lijken groot, maar ze zijn nietig tegenover de innerlijke wonden bij ’de Goliath’s’.
De innerlijke bloedingen waar de ganse ’Goliath-maatschappij’ mee zit, is dat er iets hogers is dat zegt: "dit is verkeerd". Momenteel lukt het nog om deze stem te onderdrukken, maar de stem zal niet ophouden te spreken tot ze gehoord wordt. Door haar onophoudelijk volhouden heeft ze grote kracht, denk maar aan het druppelende water dat de rots uitholt. De zo machtig lijkende Golitath is hiertegen niet bestand. Vandaar de woorden:
    De uiterlijke wonden die in de uiterlijke maatschappij
    bij de Davidsen geslagen zijn, lijken groot,
    maar ze zijn nietig
    tegenover de innerlijke wonden bij de Goliath’s.
Ik veroordeel ’de Goliath’s’ niet, maar wannneer zij niet opletten, zullen hun eigen daden hen veroordelen. Daar is geen enkele rechter voor nodig. Het eigen innerlijke Zelf is rechter over het eigen kleine ego. (3)

De geiten in Klemskerke zijn afgeslacht, maar het bloed vloeit diep in het onbewuste van de Belgische en de Europese overheid en van het ganse grootschalige Babylon. (4)
Nog even hierop doorgaan. Dit bloed vloeit tot in de Goddelijke regionen, waar het getransformeerd wordt. En het nieuwe –het getransformeerde bloed– zal ons –diegenen die voor een échte samenleving opkomen– redden, ook -vooral- in deze moeilijke tijd.
Voor wie niet in een God geloofd, via dieptepsychologie kan je in andere bewoordingen tot ongeveer dezelfde slotsom komen (de wereld is één).

Achteraf toegevoegd: op het biobedrijf in Klemskerke zijn nieuwe geiten, het bedrijf is heropgestart.