God

Benoemen

Wat valt er over God te zeggen?
Mystici staan heel huiverachtig tegenover het benoemen van om het even welk mysterie. Misschien is het beter om erover te zwijgen.

In onze Grieks-westerse cultuur heeft het begrip God een centrale plaats; het is de kern van alle godsdiensten.
Oosterse religies daarentegen kennen een begrip als "God" totaal niet, denk aan het Boeddhisme * en het Taoïsme * (1) . In de Bhagavad Gita * (Hindoeïstisch) spreekt men over "DAT". In de Kabbala * (Joodse mystiek) gebruikt men termen als "de Onnoembare", "de Ene" en dergelijke.
Wij in het Westen gaan het mysterie benoemen, we noemen het "God". Dit benoemen * is een rationeel gebeuren. Hierdoor gaan we de of het Onnoembare - het Tao, het DAT, of wat je ook verkiest - gaan herleiden tot iets wat rationeel vatbaar is.
Door een beschouwende houding aan te nemen plaatsen we God buiten ons. En ook al plaatsen we Hem dan op een torenhoog voetstuk, Hij is en blijft een vreemde, een onbereikbare (2) .
Nochtans zeiden de Grieken "Ken U Zelf" (3)

Het begrip "God" is een invulling van een heel diep mysterie. Mystiek echter blijft open staan (4) en is dan ook heel voorzichtig met opvullen, invullen en benoemen.

"God" in de mystiek

Een paar meditatietekstjes die in verband staan met het benoemen van God.

Uit de Tao Te Ching *:

Tao die "tao" genoemd kan worden is niet de eeuwige tao. (5)

In feite kan je over God net hetzelfde zeggen:

God die "God" genoemd kan worden is niet de eeuwige God.

Hierover zijn - hoogst waarschijnlijk - alle mystici het eens.

De mysticus William Blake * schrijft (over Christus):

Het Beeld van Christus dat gij ziet, is de aartsvijand van mijn oog.
Uw beeld is de Vriend van alle Mensen,
Mijn Christus spreekt tot de blinden in Parabels.
De uwe bemint de wereld die de mijne haat,
Uw hemeldeuren zijn de poorten van mijn hel.
(Uit 'Het Eeuwige Evangelie') (6)