Trefwoord: De weergoden

De weergoden

Een kort verhaaltje:
Er was een wandeling gepland met een vriendin.
Vriendin: "Ik hoop dat de weergoden ons goed gezind zijn!"
Mijn antwoord: "Wat de weergoden van plan zijn weet ik niet. Wonen zij in Ukkel op het KMI? " (1)

Nee, de weergoden wonen niet op het KMI in Ukkel. Maar een rechtstreekse telefoonlijn zou wel goed zijn.

Terloops: die voormiddag was het weer vrij goed, over de middag regen, in de namiddag prachtig herfstweer, ideaal wandelweer.

Bij het idee van een rechtstreekse telefoonlijn ben ik even stilgestaan (2), en dan borrelt er wel altijd iets op. Meestal ernstig dan, liefst met de nodige lol er bij.

Een rechtstreekse telefoonlijn? Nog lang voor de telefoon bestond was er een soort verbinding. Geen rechtstreekse lijn, maar toch een verbinding met "de weergoden". Mensen voelden intuïtief het weer aan; de ene mens uiteraard al beter dan de andere. Deze verbinding zijn we totaal kwijt. Primitieve volkeren hebben die al altijd gehad, wij zijn "gecultuveerd"; lees: slim en dwaas *.
Waarom zijn we deze verbinding kwijt? Waar zijn we die verloren? Er is stiekem "een dief" langs gekomen die ons deze verbinding afgenomen heeft. Die "dief" is ons denken. Denken, intuïtie weg. Zo is dat. Met het denken is er niets mis wanneer je het gebruikt voor wat het dient, namelijk voor louter praktische, materiële zaken. Wil je contact met hogere of diepere wezen of met hogere of diepere energieën in ons zelf? Ja, dat kan, maar zonder denken, want dat staat alle intuïtie in de weg.
Weergoden, ist just (3) ?