Cyclussen versus Westerse rechtlijnigheid

Westerse rechtlijnigheid

Heel veel zaken verlopen cyclisch. Om er maar enkele op te noemen: de seizoenen, dag en nacht, de cyclus "groei, bloei, verval" dit zowel fysiek als psychisch.

Een probleem? Voor ons Westerlingen wel, want wij kunnen hier heel moeilijk mee om. Voor de Westerse mens verloopt alles rechtlijnig.
Aan de grondslag hiervan ligt ongetwijfeld het denken. De Westerse mens leeft heel sterk vanuit het hoofd, terwijl de meeste culturen vanuit de buik leven. Het denken vertrekt van dualiteit. Bij dualiteit hoort rechtlijnigheid en geen cyclisch verloop.

G.O.D.: Generation, Organisation, Destruction

Vanuit rechtlijnig denken - gekoppeld aan dualiteit - kunnen wij heel moeilijk overweg met verval, einde en dood. Aan alles - al het materiële - komt een einde. Daarna komt een nieuwe cyclus. Voor ons is dit heel moeilijk.
In India bijvoorbeeld is de God Shiva zowel de God van de schepping als van de vernietiging, beiden horen samen (1). Deepak Chopra, een spiritueel leraar, ziet G.O.D. als "Generation, Organisation, Destruction" (2). Hierbij komt afbreken op dezelfde lijn te staan als scheppen, creëren.

Wij Westerlingen kennen dit totaal niet. De dieperliggende reden hiervoor is ons rechtlijnig denken; altijd rechtdoor. Voor ons is in ons denken de aarde nog altijd plat. Bij cyclisch leven, zoals in het Oosten, maar in nog veel andere culturen, is de aarde rond: heb je een cyclus afgelegd, een cyclus van Generation, Organisation, Destruction, dan begint er een nieuwe cyclus. Onze aarde daarentegen is fysiek rond maar psychisch plat. Dit plaatje past perfect bij een ontwortelde mens (*). Iemand die geworteld is, o.a. geworteld in de natuur, die vertelt geen zo´n onzin.