Het klimaat, een medaille met twee kanten
home info publicaties zoeken



Het klimaat, een medaille met twee kanten


Wat zijn de twee kanten van de klimaatmedaille? Je kunt het ook zien als een munt. Symbolisch kan je de kop, het hoofd, zien als de mens en de munt als "munt slaan uit", het materiële, materialistische aspect.

Het ganse klimaatdebat gaat over het materiële aspect, "de muntzijde van de medaille". Hierbij de volgende bedenking: de mens - "de kopzijde" - brengt het materiële tot stand, en niet andersom, het materiële brengt de mens niet tot stand. Er is m.a.w. een gradatie tussen de kop- en de muntzijde, eerst de mens, dan de consumptiemaatschappij. Er is causaliteit: de mens is oorzaak, het klimaatprobleem is gevolg. Je kunt het vergelijken met de mazelen. Als je mazelen hebt, krijg je puistjes. Het heeft totaal geen zin om te proberen de puistjes te bestrijden, je moet het probleem - de ziekte - aanpakken, en niet de symptomen. Wanneer de ziekte geneest verdwijnen ook de symptomen.
De diepe kern van het klimaatprobleem is niet het materiële aspect, het is met onze geest dat er iets fout zit, iets ernstig fout.

Wat zit er fout in onze geest in verband met het klimaat? In één zin gezegd: het materialisme ziet de natuur als een consumptieproduct; een product dat je naar believen gebruikt en weggooit (1). We leven in een wegwerpmaatschappij, of nog beter uitgedrukt: een uitstoot- en wegwerpmaatschappij. Uiteraard is uitstoten een vorm van wegwerpen.
Als je hierop doordenkt dan kom je uit op de klimaatproblemen die we momenteel hebben. Zogenaamd primitieve volkeren - zoals de indianen - weten dit, slimme maar dwaze mensen weten dit niet (slim en dwaas).
Er is oorzaak en gevolg: de overtuiging dat de natuur een product is die we naar believen kunnen gebruiken en misbruiken is oorzaak, het gevolg zijn de klimaatproblemen.

Hoe lossen we dit op? Het begint bij de puistjes, maar uiteindelijk moeten we de ziekte bestrijden.
Kunnen wij van ons hypermaterialisme overgaan naar een gezonde geest in een gezond lichaam? Het zal wel moeten! Het alternatief is dat de ganse mensheid verdwijnt. Om het cru uit te drukken: er zijn al veel soorten verdwenen, en nochtans, als er één soort verdwijnt dan is het probleem opgelost. (En denk maar niet aan een catastrofe-scenario waarbij alles ineens van de kaart geveegd wordt. De planeet Aarde zal het hoe dan ook overleven; de vraag is of het met of zonder de mensheid zal zijn.)
Het lot van de mensheid ligt in de handen van de mensheid. Het wordt hoog tijd dat wij inzien dat wij het probleem zijn. Jammer dat een flink deel van de wereld ons Westerse hypermaterialisme overgenomen heeft. Was dit niet gebeurd, dan was het probleem nog enigszins te overzien.

Waar ik al helemaal niet in geloof is in technologische oplossingen, dit kan tijdelijk wat soelaas brengen en het is misschien goed voor 20% à 40% van de oplossing maar dat is het dan ook. Wat doe je met het overige, het overgrote deel? Kop in het zand?

Wie graag puistjes bestrijdt stelt zich de vraag: hoe kan een zieke geest een gezond klimaat tot stand brengen? Beter de ziekte aanpakken, ons plat materialisme.




(1) Zie o.a. plastic



Printvriendelijk