Een fundamenteel verschil tussen zijn (het leven zelf, het bewustzijn) en hebben (de materiële kant van het leven) is dat zijn oneindig is, terwijl hebben eindig is.
Bij mensen die spiritueel nog aan ontwaken toe zijn, stelt het stukje zijn nauwelijks iets voor, terwijl de materiële kant van het leven heel veel inneemt. Dit kan veranderen, en zelfs fors. Wanneer zijn fors toeneemt blijft het materiële nog wel bestaan, maar in het geheel (procentueel) stelt het veel minder voor.
Zijn is oneindig, hier staan we te weinig bij stil.
Oneindig
is oneindig veel groter
dan eindig *
Hebben, het materiële, echter botst tegen grenzen. Doordat er grenzen zijn is er - naar mijn mening - ook dualiteit (1). Dualiteit: goed en kwaad, licht en donker, en ga zo maar door. Ook, vaak vergeten, vermeerdering en vermindering.
In het Westen hebben we een economie tot stand gebracht die de spirituele wet van vermeerdering en vermindering botweg negeert. Dit kan, maar dan tijdelijk, en er wordt een prijs voor betaald (in Oosterse termen: er wordt karma opgebouwd).
Alles is één. Dit Ene is oneindig. Dan kan het ook niet anders dan dat alles wat eindig is verpakt zit in het oneindige.
Dus ook het materiële zit verpakt in het oneindige.
Meister Eckhart zei dan ook:
De ziel zit niet in het lichaam,
het lichaam zit in de ziel.
Voor de meeste mensen gaat dit te ver.
Een ander aspect, dat hiermee verband houdt, is dat al het materiële het hogere toebehoort. Wij bezitten dan ook het materiële niet, wij hebben het in bruikleen.
Hieromtrent staat in het Evangelie volgens Filippus *:
Van wie een geschenk heeft ontvangen
wordt dit niet afgenomen,
maar wat in bruikleen ontvangen is,
wordt terugverlangd. (2)
Wat we zijn hebben we niet in bruikleen. Er komt geen hebben bij te pas. Ons zijn hebben we zelf opgebouwd. Dit zijn we, er komt dan ook geen bruikleen aan te pas, het wordt ons niet ontnomen, ook niet bij wat wij "de dood" noemen (3) .