In haar boek De smaak van stilte : hoe ik bij mezelf ben gaan wonen heeft de mystica Bieke Vandekerckhove het over "st(i)erallure" (1).
Sterallure: ons ego zet ons graag op een voetstuk, ook een manier om iemand te immobiliseren (2). Af en toe donderen we van ons voetstuk af. Weer lol voor het ego.
Stierallure. Soms komt "de stier", de ongetemde kracht, in ons los. Bieke Vandekerckhove:
Elk moet voor zichzelf maar invullen waar die stier voor staat. Ik heb die stier al dikwijls in mezelf horen snuiven.
De ster in ons behoort tot ons onderbewuste, de stier zit veel dieper, dit in ons onbewuste. De ster in ons is niet zo erg. Af en toe van ons voetstuk vallen, daarmee kunnen we nog om. De stier in ons, dat is een ander paar mouwen. Het is heel moeilijk om hiermee om te kunnen.