"De familie Populist" vormt reeds een flinke troep: Donald, Geert, N-VA, Marine, Nigel, Victor, Rodrigo, en de kapitein-dirigent Vladimir niet te vergeten. (1)
Ze komen "als paddestoelen uit de grond". Groot voordeel: de paddestoelen verdwijnen ook snel. Wat heel snel opkomt, verdwijnt ook heel snel. Hét voorbeeld voor mij - op economisch vlak dan - is (nog altijd) Lernout & Hauspie: pijlsnel omhoog, met daarna een heel diepe val *. Een ander voorbeeld was de Pokémon-rage, of wie dit nog herinnert: "Second Life * ".
Er is de cyclus "groei, bloei, verval". Bij heel steile groei is het verval ongeveer even steil, maar dan een duik naar de diepte.
Het is uiteraard zo dat de ene al een veel steilere opgang maakte dan de andere. Trump was "een echte paddestoel" die - toch op politiek vlak - bijna uit het niets oprees. Poetin is dit veel minder.
"De familie Populist": de opgang overleven we wel, en de val des te meer.
Waarom doen mensen stoer? Om hun innerlijke zwakte en kwetsbaarheid te verbergen, dit in de eerste plaats voor zichzelf, en ook voor de buitenwereld. Een confrontatie met hun eigen innerlijke leegte kunnen ze niet aan. Dan maar ervoor vluchten. Dit betekent wel het ontkennen van het eigen Zijn, wat uiteraard vergaande ontworteling met zich meebrengt.
Bij Trump is alles extreem, nog extremer dan bij andere stoeren. Een facet dat ook behoorlijk extreem is, is zijn narcisme.
Bij dit schrijven zijn we twee weken na het aantreden van de heer Trump. Iedere dag stond hij vooraan in het nieuws. Wat gebeurt er met een narcist die niet meer in het middelpunt van de belangstelling staat? Stort die mens dan in? Wellicht wel. En hoe moeten we ons dit voorstellen?
Trump draait heel wat vroeger genomen besluiten terug. Ja, zo kan het ook. Eens Trump achter de rug is, kan meteen alles terug gedraaid worden, of beter: aangepast worden aan de nieuwe samenleving.
De energie van de populisten
De familie Populist
Trump: een stoere, kwetsbare, narcistische zwakkeling
Ijskoud, een probleem