Het kwade

kleurt binnen de krijtlijnen van

het goede

Dit is een diepe spirituele wet. Eigenlijk gaat het terug op een nog diepere wet, namelijk "alles is één".
Er zijn verschillende formuleringen en symbolen voor de gedachte "het kwade kleurt binnen de krijtlijnen van het goede". Enkele op een rijtje:
Het Christendom:

• In de Apocalyps * komt meermaals voor dat "het Beest" soms strak in toom gehouden wordt, terwijl het op andere tijden slechts beperkt begrensd wordt.
• In het Evangelie volgens Filippus * staat:
  "De (kwade) krachten dachten dat wat ze deden door hun eigen kracht en wil gebeurde. Maar in het geheim bracht de Heilige Geest door middel van hen alles tot stand zoals hij het wilde." (1)

Het Hindoeïsme:

• Het hindoeïsme kent goden en godinnen die zowel opbouwen als afbreken, wat wij zien als het goede en het kwade. Voorbeelden hiervan zijn de god Shiva en de godin Parvati (voor het afbrekende in de gedaante van Kali).

Zarathoestra

• Vrij merkwaardig over "het goede" en "het kwade", in deze volgorde, is het scheppingsverhaal van Zarathustra(2).

Hoe is het in Gods naam mogelijk?

Momenteel leven we in een tijd waar heel veel kwaad zich manifesteert. Soms vragen we ons af: hoe is dit toch in Gods naam mogelijk? Mijn mening hieromtrent is dat het niet gebeurt in Gods naam, maar dat God - het Al, het Tao, het Dat, of hoe je het ook noemt * - grenzen stelt in de zin van "tot daar en niet verder" (3).

Waar liggen deze grenzen? Ze liggen niet altijd even ver. Een van de hoofdredenen waarom er zich momenteel zoveel geweld naar buiten toe manifesteert, is omdat de grenzen - voor wat "het oude" betreft - momenteel behoorlijk ver liggen.
De reden hiervoor is dat we momenteel in een tijd van verval leven. Verval: het oude moet afgebroken worden, opdat het nieuwe zich zou kunnen manifesteren. Hierbij krijgt "het kwade" vrij vergaand vrij spel om het oude af te breken.

Een andere reden, of beter: een ander facet van dezelfde reden, is dat de duisternis naar buiten moet geduwd worden voordat die kan verdwijnen (4), dan pas is er plaats voor licht, voor nieuw leven.

" Het kwade" breekt af

Enkele voorbeelden (ondertussen wel wat verouderd):

• "Het kwade" had op 11 september 2001 "toestemming" om het Wereldhandelscentrum (World Trade Center, WTC) aan te vallen. Waarom? Omdat de wereldhandel en de wereldeconomie toe was aan een ernstige schokgolf (5).
  "Het kwade" had toen "geen toestemming" om het Witte Huis aan te vallen. Waarom niet? Omdat een aanval op het Witte Huis, symbolisch voor het ganse bestuur van de Verenigde Staten, niet aan de orde was.
  En wat is er gebeurd? De twee vliegtuigen die de WTC-torens aanvielen hebben hun doel bereikt, het vliegtuig dat op het Witte Huis afstevende, werd onderweg tot ontploffing gebracht (6).
• Een tweede voorbeeld, eveneens uit de VS: president Bush kreeg een tweede ambtstermijn. Waarom?
  De meeste Amerikanen leefden in een soort roes van overconsumptie: zin in een nieuw huis? Je koopt er een, ook als je het niet kan terugbetalen, de bank betaalt. Door een dergelijke levenswijze geraakt de mens zijn eigen centrum * kwijt, en dwaalt hij af. Dit ondermijnt de ganse samenleving. De doorsnee-Amerikaan was zich nog nauwelijks van kwaad bewust, hij of zij "sliep" (7).
  Wat gebeurde er? Bush - vervend voorstaander van "de vrije markt" - ondersteunde nog dit overconsumptiegedrag, meteen ging het van kwaad naar erger. Het begon uit de hand te lopen en ... "het kwade sloeg toe": de huizenmarkt, daarna de banksector, en daarna een flink deel van de ganse economie, crashte.
  
  Waarom toen, en waarom niet eerder? De Amerikanen zijn er nu pas rijp voor om in te zien dat ze te ver gegaan waren.
  De tweede ambtstermijn van Bush was er, naar mijn mening, nodig opdat duidelijk zou zijn dat het met het kapitalisme de verkeerde kant uitging. Na tweemaal Bush was de ravage zo groot dat "consumptieslapen" niet meer kon.
  We richtten ons op Bush en vroegen ons af waarom? Het ging niet om Bush, het ging om de 300 miljoen Amerikanen, die hem herkozen hadden (8), zij hadden nog een bewustwordingsproces te gaan.
  Bush heeft de overconsumptiemaatschappij nog verder opgeblazen. Het gevolg daarvan is dat de essentie meer een meer verdrongen werd door schijn, glamour en glitter *. Het systeem crashte en de overconsumptiemaatschappij kwam in haar blootje te staan, meteen was het voor iedereen duidelijk welke gevolgen dergelijk gedrag heeft.
  Mijn mening is altijd geweest dat Bush "goed werk" leverde. Hij heeft, zonder zich hier ook maar enigszins bewust van te zijn, "gekleurd heeft binnen de voorziene lijnen", en hij heeft - eveneens totaal onbewust - mee geholpen om "het oude" (waar hij grote voorstander van was) af te breken.
  
  Bush heeft ook - ook al onbewust - president Obama een dienst bewezen. Wanneer Obama nu zegt dat de situatie heel moeilijk is, en dat alle Amerikanen hun steentje bij te dragen hebben aan de heropbouw, dan is dit klare taal. In de tijd dat de meeste Amerikanen nog "sliepen" (in consumptieweelde) zou een dergelijke boodschap voor een groot deel in dovemans oren gevallen zijn.

Begrijpen?

Er bestaan heel veel situaties waar het kwade toeslaat die de mens niet begrijpt. Er is in de meeste gevallen gewoon niets te begrijpen, want begrijpen is rationeel, via het verstand, het denken. Het gezichtsveld van het denken is veel te smal, meestal vallen de diepe oorzaken buiten - en vaak zelfs ver buiten - het domein van het denken.
Het gebeurt ook, naar ik vermoed vrij vaak, dat oorzaken in een vorig leven liggen, en dan zijn ze voor de mens al helemaal verborgen (met uitzondering voor wie kan "kijken" in vorige levens).
Een fout die wij mensen meestal maken is dat, als we het niet begrijpen, we het onrechtvaardig noemen. Aangezien we het niet begrijpen, weten we dit niet, en kunnen we dan ook niet oordelen.
Ook is het zo dat de begrippen schuld en straf nog heel diepgeworteld liggen in onze cultuur en - soms verborgen - in ons persoonlijk leven. Het gaat niet om straf, het gaat om iets dat moet gebeuren (9).
Vaak weten we slechts veel later wat de zin en de betekenis is, of kan geweest zijn, van iets wat gebeurd is. Wanneer we er al iets van kunnen vatten, dan is het niet via denken, maar via intuïtie.

De hoofdreden van de problemen is dat wanneer er iets gebeurd, ons denken - in combinatie met ons ego - onmiddellijk etiketten plakt van "slecht", "kwaad", "negatief" en dergelijke.
In de meeste gevallen is het inderdaad "negatief", maar dan voor het ego. Veel zaken gebeuren opdat het ego ons mens-zijn in de weg staat. Wanneer het ego niet in de weg staat, hoeft veel "kwaad" niet te gebeuren, en gebeurt het ook niet.
De sleutel is vertrouwen, vertrouwen dat wat er gebeurt ons uiteindelijk ten goede komt, maar dan wel ons diepste wezen, ook als dit regelrecht tegen ons ego ingaat.
Adilaksmi (een hoog spiritueel iemand, rechterhand van Moeder Meera *) zei:

You get what you need,
not what you want.
(Je krijgt wat je - jouw diepste wezen - nodig hebt,
niet wat je kleine willetje wil).

Slechts wanneer je aanvaardt wat er gebeurt (10), kan duidelijk worden wat de onderliggende bedoeling is.

De grens van bescherming kan verschuiven

Enkele voorbeelden:

• Een kind wordt extra beschermd, dit omdat het deze extra bescherming nodig heeft. Naarmate het kind opgroeit, wordt de grens van de bescherming verlegd.
• Tijdens de puberteit gaat de puber deze grens geregeld als vervelend gaan beschouwen en er tegenaan botsten.
• Sociaal zwakkere mensen hebben meer bescherming nodig dan sterkere, dit terwijl "hoge bomen veel wind vangen".

Dit zijn enkele voorbeelden die duidelijk maken dat de grens dynamisch aangepast wordt aan de omstandigheden.

Dit is zo op microschaal (in het persoonlijke leven) alsook op macroschaal. Dit geldt zowel op persoonlijk als op collectief vlak.
Momenteel is er zich een nieuwe samenleving aan het vormen. Dit is te vergelijken met een kind dat veel bescherming nodig heeft, en deze ook krijgt.

De hoogste bescherming is er nodig voor het ontstaan van nieuw leven. Gelijkaardig is er bij het ontstaan van nieuwe ideeën en nieuwe structuren hoge bescherming nodig. (11)

Voor mensen die met angst en twijfel af te rekenen hebben en dan ook twijfelen of er wel extra bescherming geboden wordt, deze gedachte: indien nieuw leven niet extra beschermd werd, dan was het nooit ontstaan. Wij zijn er toch!

Het zegel

In de Apocalyps * staat (Bijbel: Op 7,3):

Breng geen schade toe aan land of zee of aan de bomen voordat wij de dienstknechten van onze God met het zegel op hun voorhoofd getekend hebben.

Verder nog in Openbaring (Op 9,4)

Hun werd aangezegd geen schade toe te brengen aan het gras van de aarde of aan gewassen en bomen, maar alleen aan de mensen die het zegel van God niet op hun voorhoofd droegen.

Voor wie "het zegel" draagt, is er geen probleem, ook niet in de huidige periode met tal van schokgolven. Een van de achterliggende bedoelingen van de schokgolven is trouwens leren in een vertrouwen staan. Dit kan door "op te schuiven naar het midden", door in ons eigen centrum te staan.
Eens we in ons eigen centrum staan, weten we. Dit is een diep innerlijk weten, en we krijgen vertrouwen. Dan weten we onder meer dat het kwade kleurt binnen de krijtlijnen van het goede, dan is uitleg hierbij niet meer nodig.

• Deze tekst behoorde oorspronkelijk tot de tekst "2009, hoop voor de mens en de mensheid, wanhoop voor het ego" *. Afgesplitst: begin januari 09.
• Afgesloten: 28 febr. 09

         Hoe is het in Gods naam mogelijk?
                 " Het kwade" breekt af
                 Begrijpen?
         De grens van bescherming kan verschuiven
         Het zegel