|
||||
****
Moeilijkheidsgraad VertrouwenVertrouwen Ver-trouwen Wat is trouw? Trouw aan wie? Aan wat? Het belangrijkste is - lijkt mij de zijn - trouw te zijn aan ons zelf. Diep in ons leeft het Goddelijke. Wanneer we trouw zijn aan ons zelf, aan het diepste in ons zelf, zijn we meteen trouw aan het Goddelijke. Vertrouwen: ja, maar ...Zijn we bereid trouw te zijn aan ons eigen innerlijke? Er komt - bij mij althans (1) - iets van "ja, maar …". Laten we daar eens bij stilstaan, of erover mediteren, wat een vorm van stil staan is. "Ja, maar …" Er zijn twee bronnen, De ene bron zegt "ja", terwijl de andere bron "maar … " zegt. Het Goddelijke in ons zegt "ja". Het Goddelijke zegt "ja" tegen alles wat zuiver is. Van waar komt die "maar ... " in ons? Uit die tweede bron. Een tweede bronUit die tweede bron komen ook andere gedachten in ons op, zoals "hoe ver kunnen we gaan in trouw?". Dit is de bron van het denken, het redeneren, het overpeinzen, de dualiteit: voor en tegen, wit en zwart, ja maar. Nauw verbonden met dit denken is het ego. De tweede bron is het ego. Het ego is de schuldige? Goed geprobeerd ego, Het ego speelt rollen, o.a. de rol van slachtoffer, of van schuldige, en nog zoveel andere rollen. Waarom speelt het ego rollen? Om de aandacht af te leiden van de "ja". Ja is onvoorwaardelijk, maar het ego kent alleen dualiteit, en dualiteit is altijd voorwaardelijk. Meer nog, het einde van dualiteit betekent de dood van het ego. (2) Maar het ego wil niet dood, het wil zichzelf in stand houden, vandaar de hardnekkigheid dat het ego aan de dag legt (3). Het hier en nuDe Werkelijkheid is niet ons denken, noch de gedachten (wat we denken), de Werkelijkheid is het hier en nu. Maar ... , daar is hij al weer. Hij? Wie? Het ego, gekoppeld aan het denken. De schijnwerkelijkheidHet (lagere (4) ) denken kan niet leven in eenheid, in enkelvoudigheid, het kan alleen leven in tegenstellingen. En wat doet het denken, of preciezer: het ego? Het creëert een schijnwerkelijkheid, en binnen deze schijnwerkelijkheid is dualiteit troef. De schijnwerkelijkheid is gebonden aan tijd, verleden en toekomst. Voor het denken bestaat er alleen tijd: verleden en toekomst. Dit is niet de Werkelijkheid, in het Oosten heet dit maya (*), wat illusie betekent. Let wel: voor het ego is het wel "werkelijkheid", en zolang we dit ego niet overstijgen, is het ook werkelijkheid. Denk er niet over na, want denken is wat het is, van praktisch nut, niet meer en niet minder. Wanneer je erover nadenkt zit je meteen - door het denken op zich - in tegenstellingen, en dan ook in de schijnrealiteit. Over de Werkelijkheid kan je niet nadenken, want dit denken op zich sleurt je naar beneden, waardoor je er niet meer bij kan. Als je er niet kan over denken, dan kan je er ook niet over schrijven. Over de Werkelijkheid valt niets te schrijven. Over de schijnwerkelijkheid - wat nauw verwant is met de wereld - zijn bibliotheken vol geschreven. Over de Werkelijkheid valt niets te zeggen. Terloops Jezus heeft gezegd:
De wereld, de schijnwerkelijkheid, het ego, ze zitten allen op eenzelfde lijn. Jezus noemde het "een lijk". Een Oosters Meester, Meester Morya (*), zei: Wat je met je leven doet
Bewust worden we met het hart, wat we met het denken doen is van geen enkel belang. Waartoe dient de schijnwerkelijkheidDe ganse lijn schijnwerkelijkheid - ego - denken - wereld heeft geen belang. Waartoe dient ze dan? Waarom bestaat ze? De schijnwerkelijkheid dient om ons bewust te worden van de échte Werkelijkheid. Dit gaat niet over één leven, maar over al onze levens heen. Hieronder een poging om enige toelichting te geven (5), dit in 5 fasen: 1. We komen op de wereld als vonk van het Goddelijke (*), maar onaangepast aan de wereld. 2. We komen steeds meer in de wereld te staan, we zakken dieper weg in de dualiteit en in de materie, tot alles uitzichtloos wordt. 3. Het keerpunt. Hierover gaat de parabel van de verloren zoon (of dochter) (*): zo kan het niet meer! 4. Er ontstaat heimwee, die blijft groeien, heimwee naar God. De weg terug. 5. Uiteindelijk halen we ons doel: we verlaten het rad, het rad van telkens opnieuw geboren worden en sterven. We verlaten het rad, en worden niet meer herboren in de wereld. We zijn bij God, en blijven daar ook. De Werkelijkheid is.Over de Werkelijkheid valt niets te schrijven. En dan? Er is een andere toegang, met name ervaren. Je kunt voeling krijgen met de Werkelijkheid. Of anders gezegd: je kunt de golflengte aanvoelen, dit met het hart. Alles is één. Sta er eens bij stil hoe gigantisch groot dit is, dit, alles. En daarmee kunnen we ons - tijdens piekmomenten - verbonden voelen. (6) Wie dit beseft, of nog beter meegemaakt heeft, heeft geen behoefte meer aan het enge ego. "Wie een lijk heeft gevonden de wereld is hem niet waardig." Maar ... daar is hij weer. Het ego geeft zich niet zomaar gewonnen. Het hanteert een machtig wapen, met name angst. Mijn juk is lichtJezus zei:
Meestal ervaren we het juk van ons leven helemaal niet als licht. Waarom? Er zijn weer de twee bronnen, de Ene bron, en de tweede bron. De Ene bron: Een. De tweede bron: twee, dualiteit. De Ene bron is het Goddelijke. Het Goddelijke in ons kunnen we ervaren. De tweede bron is de lijn denken - ego - wereld - schijnwerkelijkheid. Het juk van de wereld is zwaar, soms heel zwaar of zelfs ondraaglijk. "Mijn juk is licht." Dit kunnen we ervaren, het is niet onmogelijk. De sleutel hiertoe is overgave. Niet mijn wil,
De sleutel tot overgave is vertrouwen. Vertrouwen opbouwenVertrouwen is niet iets dat er is of niet is. Vertrouwen groeit, het wordt opgebouwd. Eens er voldoende vertrouwen is, kan met overgave gestart worden. Geen overgave zonder vertrouwen. In God worden we niet ontgoocheld (7), hierdoor groeit het vertrouwen, en de overgave. Van A naar BHoe kan je vertrouwen opbouwen? Het ego zegt: "begin er niet aan, dat kan je nooit bereiken".
En misschien heeft het ego gelijk.
NamastéVertrouwen wordt beetje bij beetje opgebouwd. Een belangrijke stap is te beseffen dat het Goddelijke in ons woont. Een volgende stap is te beseffen dat God niet alleen in mij woont, maar ook in de ander. In het Hindoeïsme bestaat er een heel mooie groet, "namasté" (9) genaamd. De diepe betekenis van deze groet is: het Goddelijke in mij groet het Goddelijke in jouw. (En de andere groet met dezelfde groet terug). Vertrouwen is een belangrijke stap in "de weg terug" (fase 4 van hierboven). Ermee verbonden stappen zijn: heimwee naar God (10) , vertrouwen, overgave. Jezus zei: Kom tot mij, want mijn juk is licht en mijn meesterschap is zacht, en je zult rust vinden voor jezelf.
(1)
Dit was 2019. Ondertussen is dit veel minder zo.
(2) Meer hierover in de boeken van Eckhart Tolle (*). (3) Auteurs als Eckhart Tolle (*) en Krishnamurti (*) gaan hier diep op in. (4) Er kan discussie zijn over woorden. Wat wordt onder "denken" verstaan. Voor mij is denken een rationeel iets, te onderscheiden van hogere intelligentie. Het hogere denken bestaat voor mij niet. Soms wordt het woord denken in een ruimere betekenis gebruikt, wat verwarring kan scheppen. (5) Om dit toe te lichten is reïncarnatie nodig. Hoe je dit kan toelichten zonder (een vorm van) reïncarnatie is mij helemaal niet duidelijk. (6) Ik heb het zelf nog niet meegemaakt, maar ik weet dat het kan. Meer hierover o.a. in een interview met de mysticus Erik van Ruysbeek, "De smaak van honing" (*). (7) In de projectie, het beeld, dat we van God gemaakt hebben, kunnen we wel ontgoocheld zijn. Maar dat beeld is gemaakt niet door God, maar door ons eigen ego. (8) Voor wie van logica houdt: de redenering omtrent van A naar B gaan is (foutieve) logica. Dit wordt hier gekoppeld aan de schijnwerkelijkheid, dit is uiteraard geen logica; dit is een poging om - vooral intuïtief - aan te voelen wat de beperktheid van het denken is. Met logica kan je hier niets aanvangen: vertrouwen heeft te maken met eenheid, maar logica werkt niet als er geen tegenstellingen zijn. (9) Zie ook Wikipedea (10) Denk aan de verloren zoon of dochter (*). inhoudstabelEr is een technisch probleem met de inhoudstafel (sinds een vernieuwde versie van php).top |
||||
|