Vertrouwen

Vertrouwen
Ver-trouwen

Wat is trouw? 
Trouw aan wie? Aan wat?

Het belangrijkste is - lijkt mij de zijn - trouw te zijn aan ons zelf.
Diep in ons leeft het Goddelijke.
Wanneer we trouw zijn aan ons zelf,
aan het diepste in ons zelf,
zijn we meteen trouw aan het Goddelijke.

Vertrouwen: ja, maar ...

Zijn we bereid trouw te zijn aan ons eigen innerlijke?
Er komt - bij mij althans (1) - iets van "ja, maar …". 
Laten we daar eens bij stilstaan,
of erover mediteren, wat een vorm van stil staan is.

"Ja, maar …" 
Er zijn twee bronnen,
De ene bron zegt "ja",
terwijl de andere bron "maar … " zegt.

Het Goddelijke in ons zegt "ja".
Het Goddelijke zegt "ja" tegen alles wat zuiver is.

Van waar komt die "maar ... " in ons?
Uit die tweede bron. 

Een tweede bron

Uit die tweede bron komen ook andere gedachten in ons op,
zoals "hoe ver kunnen we gaan in trouw?".

Dit is de bron van het denken, het redeneren,
het overpeinzen, de dualiteit: 
voor en tegen, wit en zwart, ja maar. 
Nauw verbonden met dit denken is het ego. 
De tweede bron is het ego.

Het ego is de schuldige?
Goed geprobeerd ego,
het ego speelt rollen,
o.a. de rol van slachtoffer, 
of van schuldige, en nog zoveel andere rollen.

Waarom speelt het ego rollen? 
Om de aandacht af te leiden van de "ja".
Ja is onvoorwaardelijk,
maar het ego kent alleen dualiteit,
en dualiteit is altijd voorwaardelijk.

Meer nog, het einde van dualiteit 
betekent de dood van het ego. (2) 
Maar het ego wil niet dood,
het wil zichzelf in stand houden,
vandaar de hardnekkigheid dat het ego aan de dag legt (3).

Het hier en nu

De Werkelijkheid 
is niet ons denken, 
noch de gedachten (wat we denken),
de Werkelijkheid
is het hier en nu.

Maar ... , daar is hij al weer. 
Hij? Wie? 
Het ego, gekoppeld aan het denken.

De schijnwerkelijkheid

Het (lagere (4) ) denken kan niet leven in eenheid,
in enkelvoudigheid,
het kan alleen leven in tegenstellingen.
En wat doet het denken, of preciezer: het ego?
Het creëert een schijnwerkelijkheid,
en binnen deze schijnwerkelijkheid
is dualiteit troef. 

De schijnwerkelijkheid 
is gebonden aan tijd, 
verleden en toekomst.

Voor het denken bestaat er alleen tijd:
verleden en toekomst.
Dit is niet de Werkelijkheid,
in het Oosten heet dit maya *,
wat illusie betekent.
Let wel: voor het ego is het wel "werkelijkheid",
en zolang we dit ego niet overstijgen,
is het ook werkelijkheid.

Denk er niet over na,
want denken is wat het is,
van praktisch nut, niet meer en niet minder.
Wanneer je erover nadenkt
zit je meteen - door het denken op zich - in tegenstellingen,
en dan ook in de schijnrealiteit.

Over de Werkelijkheid kan je niet nadenken,
want dit denken op zich sleurt je naar beneden,
waardoor je er niet meer bij kan.

Als je er niet kan over denken,
dan kan je er ook niet over schrijven.
Over de Werkelijkheid 
valt niets te schrijven.
Over de schijnwerkelijkheid 
- wat nauw verwant is met de wereld -
zijn bibliotheken vol geschreven.
Over de Werkelijkheid valt niets te zeggen.

Terloops

Jezus heeft gezegd:
Wie de wereld heeft gekend
heeft een lijk gevonden
en wie een lijk heeft gevonden
de wereld is hem niet waardig.
Evangelie van Thomas * , logion 56

De wereld, de schijnwerkelijkheid, het ego,
ze zitten allen op eenzelfde lijn.
Jezus noemde het "een lijk".

Een Oosters Meester, Meester Morya  *, zei:

Wat je met je leven doet
is van geen enkel belang,
tenzij je bewust wordt van dit leven.

Bewust worden we met het hart,
wat we met het denken doen is van geen enkel belang.

Waartoe dient de schijnwerkelijkheid

De ganse lijn 
schijnwerkelijkheid - ego - denken - wereld
heeft geen belang. 

Waartoe dient ze dan? 
Waarom bestaat ze?

De schijnwerkelijkheid dient 
om ons bewust te worden 
van de échte Werkelijkheid.

Dit gaat niet over één leven,
maar over al onze levens heen. 


Hieronder een poging om enige toelichting te geven (5),
dit in 5 fasen:

1. We komen op de wereld als vonk van het Goddelijke  *,
maar onaangepast aan de wereld. 

2. We komen steeds meer in de wereld te staan,
we zakken dieper weg
in de dualiteit en in de materie,
tot alles uitzichtloos wordt.

3. Het keerpunt. 
Hierover gaat de parabel 
van de verloren zoon (of dochter)  *:
zo kan het niet meer!

4. Er ontstaat heimwee, 
die blijft groeien,
heimwee naar God. 
De weg terug.

5. Uiteindelijk halen we ons doel: 
we verlaten het rad,
het rad van telkens opnieuw geboren worden en sterven.
We verlaten het rad,
en worden niet meer herboren in de wereld.
We zijn bij God, 
en blijven daar ook.

De Werkelijkheid is.

Over de Werkelijkheid valt niets te schrijven.
En dan?

Er is een andere toegang,
met name ervaren.
Je kunt voeling krijgen met de Werkelijkheid.
Of anders gezegd:
je kunt de golflengte aanvoelen,
dit met het hart.

Alles is één.
Sta er eens bij stil 
hoe gigantisch groot dit is,
dit, alles.
En daarmee kunnen we ons 
- tijdens piekmomenten - verbonden voelen. (6)

Wie dit beseft, of nog beter meegemaakt heeft,
heeft geen behoefte meer aan het enge ego.
"Wie een lijk heeft gevonden 
de wereld is hem niet waardig."

Maar ...
daar is hij weer. 
Het ego geeft zich niet zomaar gewonnen.
Het hanteert een machtig wapen,
met name angst.

Mijn juk is licht

Jezus zei:
Kom tot mij, want mijn juk is licht
en mijn meesterschap is zacht,
en je zult rust vinden voor jezelf.
Evangelie van Thomas, logion 90

Meestal ervaren we het juk van ons leven
helemaal niet als licht. 

Waarom?
Er zijn weer de twee bronnen,
de Ene bron, en de tweede bron.
De Ene bron: Een.
De tweede bron: twee, dualiteit.

De Ene bron is het Goddelijke.
Het Goddelijke in ons kunnen we ervaren.

De tweede bron 
is de lijn denken - ego - wereld - schijnwerkelijkheid. 
Het juk van de wereld is zwaar, 
soms heel zwaar of zelfs ondraaglijk.

"Mijn juk is licht."
Dit kunnen we ervaren,
het is niet onmogelijk.
De sleutel hiertoe 
is overgave.

Niet mijn wil,
maar Uw wil geschiedde.

De sleutel tot overgave 
is vertrouwen.

Vertrouwen opbouwen

Vertrouwen 
is niet iets dat er is of niet is.
Vertrouwen groeit,
het wordt opgebouwd.

Eens er voldoende vertrouwen is,
kan met overgave gestart worden.
Geen overgave zonder vertrouwen.

In God worden we niet ontgoocheld (7),
hierdoor groeit het vertrouwen,
en de overgave.

Van A naar B

Hoe kan je vertrouwen opbouwen?
Het ego zegt:
"begin er niet aan, dat kan je nooit bereiken".

En misschien heeft het ego gelijk.

In de logica bestaat er een soortgelijke redenering. Een redenering van "begin er niet aan, dat kan je nooit bereiken".
De redenering gaat als volgt: ik wil van A naar B gaan (bvb. van Antwerpen naar Brussel). Ik vertrekt in A. Voor ik in B aankomt moet ik eerst halverwege zijn. Eens halverwege (tussen A en B) moet ik eerst opnieuw halverwege zijn (tussen mijn huidige plaats en het eindpunt B), eens daar aangekomen moet ik weer halverwege zijn, en nog eens halverwege, en nog eens. Ik blijf telkens gaan naar halverwege tussen mijn huidige plaats en het eindpunt B, maar ik geraakt er nooit!

In de logica wordt deze oefening gebruikt in het kader van "zoek de fout". Iedereen weet dat je er in werkelijkheid wel kan geraken.
In werkelijkheid, in de werkelijkheid.
In de schijnwerkelijkheid (de "werkelijkheid" van het denken) geraak je er nooit. Je blijft cirkeltjes draaien (van halverwege tot het eindpunt, van halverwege tot het eindpunt, ... ).
En wat is de oplossing? Uit het denken, de schijnwerkelijkheid, stappen en zien wat er in de echte Werkelijkheid is. (8)

Wil je de lijn van denken - ego - wereld - schijnwerkelijkheid verlaten, dan is de enige weg: stap uit het denken! En uit de tijd, wat nauw met elkaar verwant is. Het denken is heel nuttig, maar dit alleen maar voor praktische zaken.
Stap uit het denken! Het heeft iets radicaals, en dat is het ook.
Verlaat het oude pad en kies het leven! *

Namasté

Vertrouwen wordt beetje bij beetje opgebouwd.

Een belangrijke stap is 
te beseffen dat het Goddelijke in ons woont.

Een volgende stap 
is te beseffen dat God niet alleen in mij woont,
maar ook in de ander.

In het Hindoeïsme 
bestaat er een heel mooie groet,
"namasté" (9) genaamd. 
De diepe betekenis van deze groet is:
het Goddelijke in mij
groet het Goddelijke in jouw.
(En de andere groet
met dezelfde groet terug).

Vertrouwen is een belangrijke stap in 
"de weg terug" (fase 4 van hierboven).
Ermee verbonden stappen zijn:
heimwee naar God (10) ,
vertrouwen,
overgave.

Jezus zei:
Kom tot mij, want mijn juk is licht
en mijn meesterschap is zacht,
en je zult rust vinden voor jezelf.

Vertrouwen
         Vertrouwen: ja, maar ...
                 Een tweede bron
         Het hier en nu
                 De schijnwerkelijkheid
                 Waartoe dient de schijnwerkelijkheid
                 De Werkelijkheid is.
                 Mijn juk is licht
         Vertrouwen opbouwen
                 Van A naar B
                 Namasté